...

TTW - Team Translation Workshops

Om de twee jaar worden hier op ons centrum vertaal-workshops gegeven voor onze zendelingen, zowel als voor hun vertaalhelpers. Vanuit de regio zijn een aantal zendelingen met hun gezinnen en vertaalhelpers naar hier gekomen, zodat het een gezellige drukte gaf. En natuurlijk een heleboel extra werk voor de medewerkers hier. Degenen die de verantwoording hebben voor de huisvesting en de gasthuisjes hadden natuurlijk van te voren alles al in orde, indeling gemaakt enz. We hebben ook een aantal huisjes speciaal voor Papua gasten, die een wat andere leefwijze gewend zijn. De maaltijden werden centraal verzorgd en voor de kinderen van de zendelingen was een oppasschema gemaakt. Voor de afgelopen week was ik ingedeeld in het oppasschema en heb op een paar lieve kinderen gepast.
Tussen de middag was er een gemeenschappelijke warme maaltijd voor alle gasten en degenen die het klaarmaakten. Judith was samen met een andere wokmeri, Flavia gevraagd om mee te helpen in de keuken. Zodoende miste ik Judith af en toe een paar uurtjes, maar het is geweldig dat ze zo goed inzetbaar is op elk terrein. Ze werkte zelfs op zaterdag nog mee!

In de keuken maaltijden klaarmaken voor ongeveer 80 mensen van de TTW

Opschepsters in actie

Jan en Annette zorgden vooral voor de natjes en droogjes, de behuizing, informele programma activiteiten en de kerkdiensten van de Papua helpers. Sommigen hadden ook hun kinderen bij zich. Al met al twee intensieve weken voor velen, maar ook heel vruchtbaar. We hoorden geluiden als "Was de hele stam hier maar!"

Annette in actie: Een lekker bakkie koffie voor de mensen uit de stammen

Jan heeft een mooie film van deze TTW gemaakt, die jullie hier kunnen downloaden en bekijken (TTW - 1012)

Een van de vrouwen die er ook bij was, is de moeder van de overleden Marian. Vorig jaar hebben velen van jullie meegeleefd toen Marian zo ernstig ziek was en helaas overleden. Intussen had Kariang, de moeder in december weer een baby gekregen. Een jongetje, genaamd James. En James mocht natuurlijk mee! Omdat ik 2 jaar geleden bij deze vrouw op bezoek was geweest, kenden we elkaar nog en het was bijzonder om elkaar dan weer te ontmoeten. James is het 9e kind. De oudste zoon is nu 21 jaar. Over hem hebben we ook geschreven. Vader Teli en de oudste zoon zijn gezwicht onder de druk van de heidense familie en komen niet meer naar de kerk. Dat is erg moeilijk. Kariang is een belangrijke vertaalhelpster en krijgt niet alle medewerking van thuis meer, des te mooier dat ze toch mee mocht naar deze workshops.

Roelie met Karyang

Vanuit Amerika was een familie overgekomen om mee te helpen. De vrouw hielp in de keuken, de man en zoon met allerlei klussen en de dochter hielp met het oppassen.

Amerikaanse vrienden die hier een aantal weken komen helpen!

Met gasten/vrienden naar het koraalrif

Vorige week zaterdag hadden we een trip naar Restorf eiland (Walindi) georganiseerd. Onze Duitse buren van SSEC hadden familie over en gevraagd of wij het voor hen konden regelen. Voor de Amerikaanse familie-te-gast was dit natuurlijk ook een buitenkansje en voor ons een afscheid.
Voor de laatste keer naar het prachtige koraalrif. ’s Morgens was het nogal regenachtig, het is namelijk regenseizoen, maar dat weerhield ons niet om toch te gaan. Het kan plaatselijk zo verschillend zijn. En ja hoor, het weer werd prachtig in de loop van de dag. We hebben bijzonder genoten en zijn dankbaar dat we dit hebben mogen meemaken. De kosten zijn voor Nederlandse begrippen namelijk ongelooflijk laag.

.
Vele prachtige vlinders zaten op het pad... een vlinder in de boot!

Terug van een prachtige dag ... de koralen in onze baai zijn misschien wel de mooisten ter wereld. Het is alsof je voortdurend in een prachtig aquarium zwemt met honderden verschillende soorten vissen en koralen.

Zondagschool

Omdat nu in de zondagse samenkomsten ook heel wat meer kinderen aanwezig waren, was ik op het idee gekomen om een zondagschooltje te improviseren. Normaal gesproken mogen de kinderen in een hoekje van de zaal tijdens de verkondiging tekenen en kleuren en moeten natuurlijk stil zijn. Dat gaat prima. Maar nu had ik voorgesteld om de kinderen mee te nemen naar de bibliotheek, waar een grote tafel staat en genoeg stoelen zijn. Ik had het een beetje voorbereid en samen met een paar tienermeisjes hebben we een leuke tijd gehad. 

Alle kinderen bleven nog bijna een uur na omdat het zo gezellig was!

We hebben wat gezongen, een bijbelverhaal voorgelezen, een bijbeltekst aangeleerd en verder vrij tekenen. De kinderen vonden het prachtig en ik heb er zelf ook van genoten.
De tekst van vorige week zat er bij de meesten al goed in!
Sinco had kleine tekstkaartjes gemaakt op mijn verzoek en die heb ik vandaag uitgedeeld, zodat ze de tekst hopelijk niet meer vergeten.
“Want wij weten dat alle dingen meewerken ten goede voor degene die God liefhebben. Rom 8:28.” Maar dan in het Engels natuurlijk.

Zendelingen uit de Bush

We hebben ook regelmatig zendelingen uit de bush uitgenodigd voor de avondmaaltijd. Dat gaf ons weer een frisse kijk op het intensieve werk dat velen van hen doen. Ze vertelden van de tegenstand vanuit de heidense cultuur of van de zogenaamde kerken, die het alleen om de buitenkant te doen is. Materieel beter worden. Maar ook hoorden we weer verhalen van overwinning en Papua’s die het Licht van de Heer Jezus ontvingen en enthousiast zijn geworden voor Hem van binnenuit!
Een echtpaar, dat we nog niet eerder ontmoet hadden, kwam oorspronkelijk uit Korea en werkt nu al jaren in de Hooglanden. Daar zijn de talen ongelooflijk ingewikkeld, veel moeilijker te leren dan de talen op ons eiland. Die zijn soms na intensieve studie binnen 4 jaar te leren, maar in de hooglanden kan het wel 8 of 10 jaren duren voordat een buitenstaander de taal en cultuur echt door heeft. Wat een enorme motivatie en groot doorzettingsvermogen heb je dan nodig! Ons Koreaanse echtpaar heeft de plaatselijke taal nu na 6 jaar aardig door zodat ze met het vertaalwerk van de Bijbel kunnen beginnen. Vandaar ook dat ze hier waren voor de workshops. Ze hadden ook een bijzonder getuigenis over hun leven hoe ze geroepen waren om de zending in te gaan.

Je ziet het er niet aan af... maar 61 jaar oud in een stam te leven,
het evangelie te brengen, de bijbel te vertalen enz... wat ons betreft "petje af".

Een ander echtpaar waarvan de kinderen bij Sinco in de klas zaten.
Het was heel fijn om al deze mensen te ontmoeten en elkaar te bemoedigen.

Een appeltaart verrassing

Van de week werden we nog onverwachts verrast met een verlate verjaardagstaart! Het grappige vind ik van Amerikanen dat ze anderen die jarig zijn een taart geven. Maar E. had toen Sinco jarig was geen appels in huis en wilde wel een appeltaart geven. Ze had dus een kaart gegeven met daarop de toezegging van de appelpie. Eerlijk gezegd was dat maar half tot Sinco doorgedrongen en zo was het een verrassing en hebben we genoten van het heerlijke gebak!

.
Verrukkelijke (of is het verrukkullukke? wie weet het?) appeltaart!

Afscheid van Jemimah

Vorige week hebben we ook afscheid genomen van Jemimah, een oudleerling van Sinco, een Papua meisje. Ze had nog boeken van school die Sinco haar had uitgeleend, omdat ze aanvankelijk was uitgenodigd de lessen te blijven bijwonen. Om persoonlijke redenen lukte dat niet helemaal.  We hadden haar uitgenodigd voor de lunch, samen met twee vriendinnen die hier bij haar in de klas hadden gezeten.

.
Een heerlijke lunch en dan een laatste foto... voortdurend afscheid nemen
is misschien wel een van de moeilijkste dingen in dit werk.

Ons naderende vertrek uit Papua New Guinea

Ons afscheid van alles en iedereen hier komt nu met rasse schreden dichterbij.
We zijn al een tijdje geleden begonnen met het verkopen van ons huisraad. De meeste meubels zijn gekocht door het huizenbeheer van ons centrum. Het kleinere spul proberen we aan collega’s te verkopen en een heel aantal dingen geven we weg. Veel dingen hadden we zelf ook gekregen, hetzij direct hetzij via alle ondersteuners in NL. We kunnen eigenlijk bijna niets meenemen. Zoals de leuke originele handgemaakte manden die we ooit gekocht hebben moeten we ook achterlaten. Maar collega zendelingen waren wel geinteresseerd, dus zo hebben de anderen er nog plezier van.

.
Links onze huiskamer gezien vanaf Sinco's bureau... rechts de gevlochten manden.

Uiteindelijk is al het aardse hier in bruikleen. We hebben overwogen om een kistje te vullen met belangrijke boeken en dit soort grotere spullen, maar dat blijkt verhoudingsgewijs heel erg duur te zijn. We hebben daar van af gezien en Sinco heeft een selectie van de boeken gemaakt die hij graag meeneemt. Daar is intussen al een van onze koffers mee gevuld, 23 kg.

Onderwijs

De afgelopen week is de laatste schoolperiode voor Sinco en zijn leerlingen hier aangebroken. Een van de families gaat in maart ook weg, hun oudste dochter zal aan het eind van deze termijn (begin maart) de highschool afronden, dus nog een “graduation” tot slot. Het meisje heeft aan Sinco gevraagd of hij de afscheids-speach wil houden, dat is echt een hele eer en een bijzondere blijk van waardering!
De laaste termijn voor de grote vakantie zullen de andere leerlingen op een school in het thuisland, of hier onder leiding van hun ouders, verder leren (vakken zoals “Engels” die buiten Sinco’s domein vallen)
Deze laatste weken heeft hij vrijdag ‘s middags praktikum-proeven gepland. Dat is even hard werken om een goede handleiding te schrijven want we hebben hier geen uitgebreid laboratorium. Alle proeven moeten dus worden aangepast aan de mogelijkheden hier. Maar het was een leuke les en hij werd zelf ook goed tuk genomen! Hij vertelt zelf meer!

De leerlingen voor het praktikum op vrijdagmidag

.
Uiterst links Holly die in maart "afstudeert". Sinco heeft een praktikumhandleiding klaargemaakt en elke leerling een mooie map gegeven om hun papieren te ordenen.
Rechts een proefje met een kaars, water en een munt.

.
De munten liggen onder water, de kaars brandt... als de jampot over de kaars wordt gezet, wordt het water dat de munten bedekt onder de jampot gezogen en de munten komen droog te liggen. Het is aan de leerlingen om uit te zoeken wat hier gebeurt en er een goed wetenschappelijk rapport over te schrijven. Waarnemen, analyseren en rapport schrijven. Een goede oefening.

.
Hier een proefje over reactiesnelheden. Het oplossen van magnesiumlint in zoutzuur van verschillende concentraties. Een goede oefening om concentraties te berekenen en bereiden en het type verband met de reactiesnelheid uit te zoeken.

.
Audrey met de stopwatch is de tijdwaarneemster. Micah wilde graag de ontsnappende waterstof aansteken, maar schrok terug van de vlam en de lucht!

De eerste middag deden we de proeven met elkaar. Vanaf nu gaan de leerlingen in tweetallen verder. De wateroplosbare viltstiften liggen klaar voor de chromatografie proeven

Revanche

De jongen op wiens hoofd Sinco vorig jaar 2 eieren stuksloeg had nu een grap voor Sinco. Hij deed alsof hij een laboratorium experiment opzette om intelligentie te testen. Je drukt een munt op je voorhoofd en geeft klappen op je achterhoofd. Hoe meer klappen je moet geven voordat de munt valt, hoe intelligenter je bent!
De grap was echter dat hij de munt hard op je voorhoofd duwde zodat je dacht de munt daar te voelen, maar de jongen had de munt ongezien weer weggehaald. Dan heb je heel wat klappen op je achterhoofd nodig voordat "het kwartje valt"!

..
Op de middelste foto probeert Sinco de munt te laten vallen.... maar er was al lang geen munt meer op zijn voorhoofd... Hoe intelligent ben je dan??????

Wil je een ID photo van een van mijn kinderen maken?

Angelica vroeg aan Sinco of hij een soort pasfoto voor een ID kaart voor de school van haar kind wilde maken. Ze heeft kleine kinderen maar ook volwassen kinderen en neven en nichten noemen ze ook vaak kinderen..
Natuurlijk wil Sinco altijd onze wokmeries helpen, maar hij was toch wel verbaasd dat het niet om 1 schoolkind, maar om een complete familie ging met neven en nichten. Hier zijn ze dan:

..

..

Met een lach en een knipoog naar de cultuurverschillen.
Ook als ze hier vragen of er iemand met je mee kan rijden naar Kimbe, staat er niet 1 persoon klaar maar 5 of 6. Daar ben ik nog steeds niet aan gewend.

Trouwe compagnon

Onze poes houdt me nauwlettend in de gaten. Zou hij doorhebben dat we binnenkort weggaan? Gelukkig hoeven we ons geen zorgen om hem te maken, want hij kan terug naar zijn vorige baasjes. Zal hij mij gaan missen? Of ik hem?

.
Merkwaardig hoeveel dieren aanvoelen: slapen bij Roelie's naaimachine is geen verkeerd idee als je bij haar in de buurt wilt zijn.... of wachten op een stoelleuning tot Roelie klaar is met haken... (dat kan nog wel even duren).

Hartelijke groeten van Sinco en Roelie.

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!